Een dichter meent zijn muze gevonden te hebben.
De muze in kwestie denkt daar echter heel anders
over. Toch blijkt zij ook weer niet ongevoelig voor
zijn toenaderingspogingen. Blind voor haar reserves,
ziet de dichter niet dat hij en zijn vermeende muze
gedoemd zijn hun eigen weg te gaan.
Net als in zijn poëziedebuut Rivierklei (2008) en in
zijn latere verhalenbundels staat in De Muze van
Ed Bruinvis de verwoed zoekende mens centraal.
En daarbij speelt de beklemmende vraag of die
oneindige zoektocht niet onvermijdelijk leidt tot
mislukking en eenzaamheid.